پائولو فریره (۱۹۲۱- ۱۹۹۷) از جمله فیلسوفانی است که با رویکرد انسانی و رهایی‌بخش در آثار خود نشان داد آزادی نه تنها ترسناک نیست، بلکه نخستین عامل سعادت و نیکبختی ماست. به شرط آنکه بتوانیم تصویر روشنی از سرشت آزادی ترسیم کنیم و به حقیقت آن نزدیک شویم. آنگاه می‌توانیم سرچشمه‌های زلال آزادی ناب را در ژرفای ذهن و ضمیر خود بجوییم و از اسارت‌های پیدا و پنهان رهایی یابیم. فریره با اعتقاد به اینکه بنیاد آزادی را باید در محیطهای آموزشی استوار سازیم، کوشید طرحی از یک نظام آموزشی مروج آزاداندیشی و آگاهی‌بخشی ارائه کند. محیطی که در آن دانش‌آموزان بتوانند آزادانه دربارۀ چیستی جهان، ماهیت پدیده‌ها و علل رخدادها پرسش‌های خود را مطرح کنند و بدون هراس از پیامدهای این پرسشگری، منابع موجود را برای یافتن بهترین پاسخ‌ها بکاوند. دانش‌آموزانی که چنین فضایی را تجربه کنند، می‌توانند استعدادهای خویش را شکوفا سازند و در مسیر توانمند شدن گام بردارند. آنان به دور از رقابت‌های بی‌بنیاد، مسابقه‌های بی‌پایان و حسادتهای حقیرانه، مروجان واقعی فرهنگ گفتگو، مدارا و صلح خواهند بود و می‌توانند جهان را به جای بهتری برای زیستن تبدیل کنندادامه در لیزنا.